Welcome To Ahmad Omid Bashiri Weblog
Information About Biology and New technologyWelcome To Ahmad Omid Bashiri Weblog
Information About Biology and New technologyیاد روز سنایی
بسم الله الرحمن الرحیم
آرمگاه حضرت حکیم سنایی غزنوی
نمای دیگری از زیارت حکیم سنایی غزنوی
حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی
رباعیات فرخی(سیستانی)
بسم الله الرحمن الرحیم
رباعی شماره یک
گفتم رخ تو بهار خندان منست گفت آن تو نیز باغ و بستان منست
گفتم لب شکرین تو آن منست گفت از تو دریغ نیست گر جان منست
رباعی شماره دو
غم دیدم از آن کس که مرا می‌باید ببریدم ازو تا دل من بگشاید
نادیدن او مرا همی‌بگزاید گرگ آشتیی کنم چه تا پیش آید
رباعی شماره سه
گفتم که بیا وعده‌ی دوشینه بیار ور نه بخروشم از تو اکنون چو هزار
گفتا دهم ای همه جفا ، نک زنهار! آواز مده که گوش دارد دیوار
رباعی شماره چهار
صدبار ز من شنیده بودی کم و بیش کایزد همه را هرچه کنند آرد پیش
در کرده‌ی خویش مانده ای ای درویش چه چون کندی فزون ز اندازه‌ی خویش
رباعی شماره بنج
یاری بودی سخت بیین و بسنگ همسایه‌ی تو بهانه جوی و دلتنگ
این خو تو ازو گرفته‌ای ای سرهنگ انگور ز انگور همی‌گیرد رنگ
رباعی شماره شش
یا ما سر خصم را بکوبیم به سنگ یا او سر ما به دار سازد آونگ
القصه درین زمانه‌ی پرنیرنگ یک کشته بنام به که صد زنده به ننگ
رباعی شماره هفت
گویند که معشوق تو زشتست و سیاه گر زشت و سیاهست مرا نیست گناه
من عاشقم و دلم بر او گشته تباه عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه
رباعی شماره هشت
با من چو گل شکفته باشی گه گه گاهی باشی چو کارد با گوشت تبه
روزی همه آری کنی و روزی نه یکره صنما بنه مرا بر یک ره
رباعی شماره نه
از بهر خدای اگر تویی سرو سرای یکباره ز من باز مگیر ای بت پای
دیدار عزیز کردی ای بارخدای سیمرغ نه‌ای روی رهی را بنمای
قطعات فرخی(سیستانی)
بسم الله الرحمن الرحیم
قطعه شماره یک
خواستم از لعل او دو بوسه و گفتم تربیتی کن به آب لطف خسی را
گفت یکی بس بود و گر دو ستانی فتنه شود، آزموده‌ایم بسی را
عمر دوباره‌ست بوسه‌ی من و هرگز عمر دوباره نداده‌اند کسی را
قطعه شماره دو
بوسه‌ای از دوست ببردم به نرد نرد برافشاند و دو رخ سرخ کرد
سرخی رخساره‌ی آن ماهروی بر دو رخ من دو گل افکند زرد
گاه بخایید همی پشت دست گاه برآورد همی آه سرد
گفتم: جان پدر این خشم چیست از پی یک بوسه که بردم به نرد
گفت: من از نرد ننالم همی نرد به یک سو نه و اندر نورد
گفتم: گر خشم تو از نرد نیست بوسه بده گرد بهانه مگرد
گفت: که فردا دهمت من سه بوس فرخی! امید به از پیشخورد
قطعه شماره سه
ای دوستی نموده و پیوسته دشمنی در شرط ما نبود که با من تو این کنی
دل پیش من نهادی و بفریفتی مرا آگه نبوده‌ام که همی دانه افکنی
پنداشتم همی که دل از دوستی دهی بر تو گمان که برد که تو دشمن منی
دل دادن تو از پی آن بود تا مرا اندر فریبی و دلم از جای برکنی
کشتی مرا به دوستی و کس نکشته بود زین زارتر کسی را هرگز به دشمنی
بستی به مهر با دل من چند بار عهد از تو نمی‌سزد که کنون عهد بشکنی
با تو رهیت را چو به دل ایمنی نبود زین پس به جان چگونه بود بر تو ایمنی
خرمن ز مرغ گرسنه خالی کجا بود ما مرغکان گرسنه‌ایم و تو خرمنی
قطعه شماره چهار
ای جهانی ز تو به آزادی بر من از تو چراست بیدادی
دل من دادی و نبود مرا از دل بیوفای تو شادی
دل دهان دل به دوستی دادند تو مرا دل به دشمنی دادی
قصد کردی به دل ربودن من بر هلاک دلم بر استادی
تا دلم نستدی نیاسودی چون توان کرد از تو آزادی
دل ببردی و جان شد از پس دل ای تن اندر چه محنت افتادی
بر دل دوستان فرامشتی بر دل دشمنان همه یادی
قطعه شماره بنج
ای ترک حق نعمت عاشق شناختی رفتی و ساختی ز جفا هر چه ساختی
کردار من به پای سپردی و کوفتی گرد هوای خویش گرفتی و تاختی
با تو به دل چنانکه توان ساخت ساختم بر من ز حیله هر چه توان باخت باختی
نتوانی ای نگارین گفتن مرا که تو از بندگان خویش مرا کم نواختی
گویا حدیث ما و تو گفت، ای بت، آنکه گفت: «ای حقشناس! رو که نکو حق شناختی»
قطعه شماره شش
ندهم دل به دست تو ندهم گر به تو دل دهم ز تو نرهم
کوی تو جایگاه فتنه شده‌ست بر سر کوی تو قدم ننهم
دوستان از فراق تو شکهند من همی از وصال تو شکهم
گر من لابه ساز چرب سخن چه بسی لابه‌ها به دل ندهم
سخت بسیار حیله باید کرد تا ز دست تو سنگدل بجهم